Zoeken

Artsen zijn mensen, dus feilbaar. Perfectie van ze eisen is niet redelijk, "wel redelijk is de eis dat ze nooit ophouden ze na te streven".

Freud was een leugenaar. De weinige feiten die hij aandroeg om zijn pseudowetenschappelijke constructies te staven waren verzonnen of gemanipuleerd. Zijn beweringen zijn onbetrouwbaar. De manier waarop hij patiënten behandelde was onethisch. Kortom: Freud was een kwakzalver. Dat is de enige mogelijke conclusie na het lezen van Han Israëls’ De Weense kwakzalver.

Twee psychiaters komen elkaar 's avonds tegen. Zegt de een: "Oef! al die uren luisteren". "Hoezo", reageert de ander stomverbaasd, "luister jij daar dan naar?". Uit de briefwisseling van Sigmund Freud (1856-1939) en een Berlijns arts waarmee hij bevriend was, blijkt dat ook Freud niet altijd naar zijn patiënten luisterde, maar soms een dutje deed terwijl zij vrij associeerden of onder hypnose zaten.

In 1997 bracht de Nederlandse creationist Peter Scheele een boek uit met als provocerende titel "Degeneratie, het einde van de evolutietheorie". Scheele, elektrotechnicus van opleiding en praktiserend protestant, mocht zijn werk presenteren op Het Elfde Uur, het actualiteitsprogramma van de Evangelische Omroep in Nederland. Voor creationisten uit de lage landen werd degeneratie een welhaast heilig begrip, het wapen dat Darwin de fatale klap zou toebrengen. Maar het boek werd door wetenschappers vakkundig bekritiseerd. In je eentje het evolutionaire bastion slopen en een sterkere verklaring in de plaats stellen is ook nogal ambitieus. Intussen werd het thema degeneratie op discussiefora een hot topic. De Nederlandse bioloog Fedor Steeman werd zo de vaste discussiant van Scheele en resumeert wat er mis is met Scheele's argumentatie.

Cees Renckens, voorzitter van de Verenging tegen de kwakzalverij, promoveert aan de Universiteit van Amsterdam op onderzoek naar "de snelle opkomst van de 'alternatieve geneeskunde' in Nederland." Diverse kranten hebben de afgelopen weken hieraan aandacht besteed.