Onzin over Armstrong

Complotdenkers blijven beweren dat Armstrong en Aldrin niet op de maan zijn geweest en dat hun maanwandeling in een studio werd nagebootst. Het feit dat Armstrong bijna nooit interviews gaf, was een van de vele ‘argumenten’ voor die theorie. Het is vreemd waarom die aanhangers van de moon hoax vooral Armstrong en Apollo 11 viseerden, terwijl er later nog vijf andere bemande maanlandingen zijn geweest, die veel langer duurden en waarvan de realiteit evenzeer wordt ontkend. Armstrong heeft zelf aan zijn biograaf gezegd dat die beweringen hem niet deerden en dat ze vanzelf wel zouden overgaan. Over dat laatste kreeg hij tot nu toe geen gelijk. 

Enkele jaren geleden wist de met een Bijbel gewapende complotdenker en amateur-filmmaker Bart Sibrel Armstrong ongevraagd te benaderen en voor een camera te brengen. Hij vroeg hem ter plekke op de Bijbel te zweren dat hij wel degelijk op de maan was geweest. ‘Meneer Sibrel, uw vraag verdient geen antwoord’, was het enige wat de ex-astronaut wilde zeggen. Die afwijzende houding was voor de complotdenkers natuurlijk een bewijs te meer voor hun gelijk, hoewel een paar andere oud-maanreizigers die door Sibrel in dezelfde val werden gelokt, wel de eed aflegden.

Er werd nog een andere ‘verklaring’ gegeven voor Armstrongs weigering om op de Bijbel te zweren. Hij zou een moslim zijn geweest. Dat gerucht circuleerde 29 jaar geleden in sommige islamitische landen, zozeer zelfs dat het State Department de Amerikaanse ambassades liet weten dat Armstrong het uitdrukkelijk ontkende. Armstrong zou, zo werd beweerd, op de maan vreemde geluiden hebben gehoord die hij later herkende als de azam (de oproep van de muezzin tot het islamitisch gebed), waardoor hij zich tot de islam zou hebben bekeerd. Misschien heeft het gerucht iets te maken met het feit dat hij een tijd in Lebanon woonde – niet het land Libanon, maar de Amerikaanse stad Lebanon in Ohio.

Vanzelfsprekend staat het internet vol aanwijzingen dat Armstrong en Aldrin tijdens hun vlucht ufo’s zagen, en dat er zelfs buitenaardse ruimtetuigen nabij hun landingsplaats stonden. Minder vergezocht, maar even onjuist is de vrij recente bewering dat Buzz Aldrin tijdens zijn maanwandeling weigerde foto’s van zijn collega te maken, omdat hij jaloers was dat niet hij, maar Armstrong als eerste zijn voet in het maanstof mocht zetten. Dat zou verklaren waarom de meeste foto’s van de wandeling steeds Aldrin tonen en bijna nooit Armstrong. Het is bizar dat een goedgetrainde astronaut zich zo kinderachtig zou hebben gedragen. De echte verklaring is eenvoudig: Aldrin had geen fotocamera bij, Armstrong wel. En dat was zo voorzien.