Afbeelding
Geplaatst onder
Deel artikel
Marc Crombez getuigt hoe hij allerlei zeer invaliderende maar aspecifieke klachten ontwikkelde en de diagnose van chronisch vermoeidheidssyndroom (CVS) opgeplakt kreeg. De diagnose CVS bestaat uit het uitsluiten van alle bekende medische oorzaken van chronische vermoeidheid: er bestaan geen testen voor. De patiënt, lijdend aan dergelijke aspecifieke klachten, voelt zich hulpeloos en onbegrepen door de geneeskunde, en gaat winkelen bij de kwakzalverij. Wat verder wordt een inslaapprobleem succesvol behandeld met een homeopathische behandeling. Een paar zinnen later wordt een kruidenbehandeling aangeprezen. Terloops noteert de journalist dat de situatie zo benard werd dat “de arts euthanasie voorstelde maar Crombez dat meteen weigerde”. Euthanasie gaat per definitie uit van een verzoek van de patiënt; zoals hier voorgesteld is het een moordpoging van een arts op een kwetsbare patiënt.
Maar de verlossing is nabij. Crombez ontmoet een Brusselse “CVS-professor” die door samenwerking met een buitenlands privélabo bij hem de diagnose van ‘chronische Lyme-ziekte’ stelde. Ieder daartoe erkend Belgisch lab kan de antilichamen
tegen het ziekteverwekkend organisme van Lymeziekte (door teken overgedragen Borrelia) aantonen. Overdiagnose van zogenaamde chronische Lymeziekte door de kwakzalverij is echter een bekend probleem. Deze niet regulier werkende artsen stellen de diagnose van ‘chronische Lymeziekte’ op basis van ‘zeer gevoelige testen’, uitgevoerd in buitenlandse laboratoria. Noch het lab, noch de test worden wetenschappelijk erkend. Vaak gaat de kwakzalver dan over tot een maandenlange antibioticakuur - een behandeling waarvan de werkzaamheid al tot in den treure weerlegd is.
Het is bekend dat patiënten met chronische, aspecifieke en onbegrepen klachten gemakkelijke prooien zijn voor kwakzalvers. De media zijn echter medeplichtig. Bij de berichtgeving over deze erg kwetsbare groep patiënten is blijkbaar geen bronnenonderzoek nodig en verdwijnt de kritische attitude van de journalist als sneeuw voor de zon. Sensatiezucht is troef. Het falen van de reguliere geneeskunde om een adequate diagnose te stellen wordt ruim in beeld gebracht. Dat het alternatief een valse diagnose betreft, gesteld door een kwakzalver, wordt zelfs niet overwogen. Een kwaliteitskrant die een getuigenis als deze publiceert handelt in strijd met de journalistieke deontologie. Een journalist moet immers de waarachtigheid van zijn
informatie nagaan. Zoals Dr. Michiel Costers van de FOD Volksgezondheid al aangaf in een lezersbrief aan De Morgen is het waarschijnlijk dat het interview talloze patiënten valse hoop heeft gegeven en anderen onnodig ongerust heeft gemaakt.
Het kritiekloos publiceren van dit soort interviews is daarom foute journalistiek, immoreel en schadelijk.
Gerelateerde artikels
Volg ons op
