Onschadelijke onzin: Global Orgasm Day

Een publiciteitsstunt van één of andere gewiekste pornobons? De verjaardag van Paris Hilton? Neen, deze heuglijke gebeurtenis staat in het teken van niets minder dan de wereldvrede. Moet je horen: om het energieveld van Moeder Aarde in positieve zin te beïnvloeden, willen de initiatiefnemers jaarlijks met zoveel mogelijk mensen een collectief orgasme beleven. De bedoeling is dat elke deelnemer, die zich daarbij zoveel privacy veroorlooft als hij of zij wenst, tijdens het seksuele hoogtepunt zijn of haar gedachten op de wereldvrede concentreert. De organisatoren geloven dat deze opeenhoping van positieve mentale en fysieke ‘energie’ daadwerkelijk vrede kan brengen in het aardse tranendal. Het initiatief was voorlopig vooral bedoeld voor de bereidwilligen die in landen leven met massavernietigingswapens, maar in principe geldt: hoe meer zielen, hoe meer vreugd.

Er bestaat een bepaald slag onzin dat zodanig goedbedoeld en onschadelijk is dat je je als skepticus onwillekeurig een pretbederver of een kniesoor begint te voelen. Global Orgasm Day is daar een voortreffelijk voorbeeld van. De bedenkers van het project zijn Donna Sheehan and Paul Reffell, het pacifistische koppel dat enkele jaren geleden vijftig mannen en vrouwen overhaalde om uit de kleren te gaan en met hun gezamenlijke naakte lichamen het woord ‘Peace’ te vormen. Een ludieke actie die bedoeld was om oorlogszuchtige wereldleiders op meer vredevolle gedachten te brengen.

In het wetenschappelijke luik van de officiële site verzekeren Sheehan en Reffell ons dat hun idee wel degelijk wetenschappelijk onderbouwd is en dat de universiteit van Princeton medewerking verleende aan het project. Het kwantumveld of het “Zero Point Field”, zo klinkt het op de website, is een energieveld dat ons hele universum doordringt en omvat. Ons menselijk bewustzijn kan dat energieveld beïnvloeden, zoals in de kwantumfysica gebeurt wanneer bewuste waarneming inwerkt op de spin van een elementair deeltje (het instorten van de zogenaamde kwantummechanische superpositie). Als dat wetenschappelijk in orde is, waarom zou het dan niet mogelijk zijn om met opeengehoopte bewustzijnsenergie pakweg de internationale politiek te sturen?

Men moet bereid zijn tot een aantal gewaagde bokkensprongen als men dit soort redeneringen wil volgen. Ten eerste is de bewering dat enkel bewuste waarneming een kwantumfysische superpositie kan doen instorten – de zogenaamde Wigner-hypothese – nauwelijks falsifieerbaar en bijzonder omstreden in de kwantumfysica. Ten tweede is het ineenstorten van superposities, als deze al een reëel fysisch verschijnsel zijn, een subatomair verschijnsel dat volstrekt irrelevant is op macroscopische schaal. Ten derde: zelfs al kan een bewuste waarneming superposities doen ineenstorten, dan nog is er geen enkele reden om aan te nemen dat ons bewustzijn op een of andere manier inhoudelijke gedachten kan overbrengen op de materiële werkelijkheid.

De laatste jaren zijn er verschillende pogingen ondernomen – soms ook van gerespecteerde wetenschappers als Roger Penrose en Stuart Hameroff – om de kwantumfysica op diverse manieren in verband te brengen met het bewustzijn. De basisredenering lijkt daar te zijn: die kwantumverschijnselen zijn mysterieus, ons bewustzijn is eveneens mysterieus, zou het niet mooi zijn als die twee iets met elkaar te maken hebben?

In ieder geval lopen er op de universiteit van Princeton inderdaad wetenschappers rond die onderzoek doen naar de vermeende invloed van ons bewustzijn op de werkelijkheid. Het aldaar gevestigde Global Consciousness Project  beschikt over een wereldwijd netwerk van Random Event Generators (REG), apparaten die veranderingen in willekeurige fysische processen registreren tijdens internationale evenementen. Toen op 11 september 2001 bijvoorbeeld de halve wereld aan het tv-scherm gekluisterd zat tijdens en na de beruchte terroristische aanslagen, was dat volgens de wetenschappers van het GCP merkbaar op de data van de REG’s. Andere onderzochte gebeurtenissen zijn het wereldkampioenschap voetbal, de Academy Awards en de dood van prinses Diana. Wie het Global Consciousness Project genegen is, kan dus beter wat ruimdenkend blijven over wat wel of niet als een ‘internationaal evenement’ kan doorgaan. Sommige resultaten van het GCP lijken opmerkelijk, maar volgens critici komt er vooral veel statistisch kunst- en vliegwerk en een stevige portie goodwill aan te pas .

Heeft het energieveld van de aarde iets gemerkt van de gesynchroniseerde petite mort van haar bewoners? Volgens de wetenschappers van de GCP toont de analyse van de data “a positive outcome, but it is a mild trend.” Replicatie van het experiment is een van de speerpunten van de wetenschap, en dat lijkt alvast naar de zin van Sheehan en Reffell. Noteer alvast in uw agenda dat 22 december 2007 opnieuw Global Orgasm Day wordt en dat het jaarlijkse festijn doorgaat tot een extatische climax in 2012, niet toevallig het jaar waarin “the Mayan Calendar ends with a new beginning”. Benieuwd of de aardse zwaarden dan definitief tot ploegen zullen omgesmeed worden.

Website : http://noosphere.princeton.edu/

Edwin C. May et al. “Global Consciousness Project: An Independent Analysis of  the 11 September 2001 Events”