Het nieuwste boekje in de reeks "De Skeptische Kijk" is uit.
U kan het hier bij Owl Press bestellen.
De Vlaamse psychiater Michael Maes heeft een proces ingespannen tegen de Vereniging tegen de Kwakzalverij in Nederland.
Reden is dat de vereniging – althans zo stelden hij en de pers het voor - hem had genomineerd voor de Meester Kackadorisprijs. Die uitlachprijs voor personen of instellingen die de kwakzalverij bevorderen of tolereren is in het verleden onder meer aan een ziektekostenverzekeraar en aan de pro-alternatieve huisarts en boekenschrijver Paul van Dijk toegekend en prof. Maes voelt zich dan ook allerminst gevleid.
De psychiater kwam bij de Vereniging tegen de Kwakzalverij in opspraak “omdat [hij] beweert dat alle psychiatrische ziekten een lichamelijke of psycho-neuro-immunologische oorsprong hebben, meestal in de hand gewerkt door tekorten aan omega-3-vetzuren”. Omega-3-vetzuren zitten vooral in vette vis (haring, sprot...) en het is bekend dat een tekort daaraan leidt tot hart- en vaatziekten. Maar Maes gaat verder en legt ook een link tussen dat tekort en chronische ziekten. Voor de Vereniging tegen de Kwakzalverij is dat klinkklare onzin.
Michael Maes doceert ook aan de Vanderbilt University in
Nashville (VS) en is een internationaal vermaard expert in biologische psychiatrie. Hij is ervan overtuigd dat omega-3-vetzuren een rol spelen bij vele psychiatrische ziektebeelden als ADHD en depressies. “Jammer genoeg zijn er nog altijd veel klassieke psychiaters die achter de feiten aanhollen en mijn wetenschappelijk werk dan maar afdoen als flauwekul”, zegt Maes in Het Laatste Nieuws
(4 november).
De voorzitter van de Vereniging tegen de Kwakzalverij, Cees Renckens, ontkent niet dat Maes een grote reputatie heeft als wetenschappelijk onderzoeker. “Maar drie jaar geleden begon hij van het rechte pad af te wijken. Hij raadt zijn patiënten nu zelfs voedingssupplementen en biofeedback aan als therapie voor chronische vermoeidheid en pijn, terwijl dit niet eens echte ziektes zijn. Zijn theorie is op z’n minst voorbarig. De man loopt voor de muziek uit.” In dat verband vergeleek Renckens Maes met de beroemde Amerikaanse chemicus en vitamine C-goeroe Linus Pauling.
Anders dan hijzelf meende was niet Maes zelf voor de prijs genomineerd, maar wel de Universiteit van Maastricht, precies omdat deze volgens de Vereniging tegen de Kwakzalverij niet tegen Maes’ praktijken zou zijn opgekomen. Zich nadrukkelijk afficherend als hoogleraar te Maastricht maakte Maes zich in zijn drie Belgische privé-praktijken schuldig aan het claimen van grote successen bij de behandeling van nauwelijks te genezen aandoeningen als fibromyalgie, chronisch vermoeidheidssyndroom en burn out, aan het toepassen van nutteloze therapieën als acupunctuur, chelatietherapie, voedingssupplementen als visolie en diëten, daarbij steunend op niet gevalideerde diagnostische methoden als de MELISA-test, HPU-test en de Pharmanex-biofotonen scanner. Hij werkte ook nauw samen met de niet onomstreden Vera Stejskal, die beweert dat veel psychisch leed en chronische ziekten voortkomen uit amalgaamvullingen in het gebit. Aldus de Vereniging tegen de Kwakzalverij.
De vereniging heeft de nominatie van de universiteit nu ingetrokken omdat blijkt dat Maes daar al sinds 2004 niet meer doceert. Hij werd bij wijze van straf ontslagen “op grond van zeer ernstig plichtsverzuim”. Hij had zich lange tijd aan de faculteit niet meer gemeld, zogenaamd wegens ziekte, maar zou intussen wel tijd hebben gehad om zijn privé-klinieken te runnen. Daarvoor heeft Maes ook nog een proces lopen. Hij beweert dat hij werd weggepest en eist twee miljoen euro schadevergoeding.
Behalve de Vereniging tegen de Kwakzalverij bedreigde Maes ook de Nederlandse minister van Volksgezondheid Hans Hoogervorst met de rechter, omdat die aanwezig zou zijn op de uitreiking van de uitlachprijs. Maes vindt dat zijn naam intussen is besmeurd door berichten in de media en zelfs in medische publicaties.
Maes eiste onder meer van de Vereniging 80.000 euro als voorschot op een schadevergoeding en publicaties van een rechtzetting in enkele bladen. De Nederlandse rechter in kortgeding heeft op 22 december deze eisen afgewezen. De rechter wijst erop dat Maes niet aantoont dat de mededelingen van de Vereniging feitelijk onjuist zijn terwijl ze anderzijds “voldoende aannemelijk” heeft aangetoond dat Maes middelen heeft aangewend of aanbevolen waarvan het nut niet wetenschappelijk is aangetoond” (het complete vonnis staat op http://www.kwakzalverij.nl/pdf/vonnis_Maes.pdf)
Nog in juni 2005 publiceerde Maes een boek over zijn opvattingen bij de Standaard Uitgeverij: Van Freud tot omega-3.
